Któż jak Bóg!

 Świadectwo Siostry Rozalii   

Moi Drodzy, przesyłam wam dzisiaj wspaniałe świadectwo Siostry Rozalii udostępnione mi przez Brata Józefa Stanisławskiego SJ. Planowałam zacząć od artykułu na temat historii Starej Wsi, ale jeszcze jest w trakcie korekty :), jednak chciałam, żeby jak najszybciej dostarczyć Wam materiałów budujących nasze serca, dających Nam pewność, że Matka Boża prowadzi Nas i wspiera. Początkowo świadectwo miało zostać zamieszczone w książce " Ty się przyczyń za nami", ale z Woli Bożej i za pozwoleniem Brata, ja umieszczam go na blogu, abyście mogli się z nim zapoznać. Oto ono:

"Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

  Mam na imię s. Rozalia. Pisząc to świadectwo pragnę oddać cześć Opatrzności Bożej, że w miłosierdziu swoim postawiła na mojej drodze Sanktuarium Matki Boskiej Starowiejskiej. 

Gdy byłam nastolatką wraz z moją przyjaciółką postanowiłam udać się do Starej Wsi, by prosić Matkę Bożą o dobrego męża. Było to 15 sierpnia, kiedy pielgrzymi, także z naszej parafii, licznie zdążali do Tego miejsca. Od naszej miejscowości do sanktuarium jest ponad 10 km. Nie poszłyśmy jednak z pielgrzymką, gdyż obawiałyśmy się opinii ludzkiej, słynęłyśmy bowiem z lekkiego życia wśród zabaw i dyskotek, a przede wszystkim z modnego wówczas tańca "RAP". Postanowiłyśmy więc iść przez pola i lasy. Ponieważ nie znałyśmy drogi, pobłądziłyśmy i weszłyśmy w grzęzawiska (młaki). Po trudach wydobyłyśmy się z tych moczarów brudne po kolana i tak dotarłyśmy do Sanktuarium. Właśnie skończyła się Msza św. odpustowa, kościół był pusty. Dzięki temu bez przeszkód mogłyśmy podejść blisko Cudownego obrazu Matki Bożej i przedstawić jej nasze prośby. Gdy wróciłam do domu byłam pewna, że moim powołaniem jest życie zakonne. Koleżanka zaś po niedługim czasie otrzymała chłopaka, o którego prosiła. 

Od tego czasu Sanktuarium Starowiejskie jest dla mnie miejscem, do którego wracam jak do kochającej mnie Matki, bo KTÓŻ JAK BÓG."

S.Rozalia